Previous:
πιστευτέον
Next:
πιστευτός
πιστ-ευτικός, ή, όν,
disposed to trust, confiding
,
Arist.
Rh.
1372b29;
τὸ -κόν
M.Ant.
1.14
.
Adv.
-κῶς, ἔχειν τινί
rely upon
..,
Pl.
Hp.Mi.
364a, cf.
Iamb.
VP
28.138.
II.
creating belief
, πειθὼ π.
Pl.
Grg.
455a, cf.
Aristid.
2.47
J.