Previous:
πόρευσις
Next:
πορευτικός
πορ-ευτέος, α, ον,
to be traversed,
ὁδός
S.
Ph.
993
;
ὄρη
X.
An.
2.5.18
.
II.
neut. πορευτέον,
one must go,
S.
Aj.
690,
E.
Heracl.
730,
Pl.
R.
452c.